NADZIEJA ŻYCIA WIECZNEGO DLA WSZYSTKICH

CZY WIESZ: ŻE wielu mniema, iż głosi "zupełną ewangelię", ale zwykle brakuje w niej pewnych bardzo istotnych i pocieszających serce części zupełnej, "chwalebnej Ewangelii" Boga i Chrystusa (1 Tym. 1:11; 2 Kor. 4:4)?
    ŻE słowo ewangelia znaczy "dobra wiadomość", "dobra nowina", "dobre posłanie" i że wszyscy potrzebują chwalebnej biblijnej "dobrej nowiny"?
    ŻE w skróconej formie Ewangelia głoszona jest już od czasów Abrahama (od ponad 2000 lat p.n.e.) - Biblia mówi, iż Bóg "...przedtem opowiedział [wesołą nowinę - porównaj z Biblią Tysiąclecia] Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody" (Gal. 3:8; 1 Mojż. 12:3; Żyd. 6:13-18)?
    ŻE Bóg rozszerzył tę wielką obietnicę Ewangelii Abrahamowej w 1 Mojż. 22:16-18 mówiąc: "Przez siebie samego przysiągłem ... błogosławiąc błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich. I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi"?
    ŻE nasienie Abrahama nie obejmuje tylko jego potomków cielesnych, lecz szczególnie wszystkich chrześcijan, którzy posiadają silną wiarę w Boga, taką jaką miał Abraham (Rzym. 4; Żyd. 11:8-19; Jak. 2:23)?
    ŻE Biblia mówi, iż głównym nasieniem Abrahama "jest Chrystus", a "jeźliście wy Chrystusowi [Jego prawdziwi naśladowcy], tedyście nasieniem Abrahamowem, a według obietnicy dziedzicami" (Gal. 3:16, 29; Dz. Ap. 3:25, 26; Efez. 2:11-15; 3:6)?
    ŻE ta chwalebna obietnica Ewangelii dowodzi, iż będą dwa rodzaje nasienia: jedno, by żyć w niebie - "jako gwiazdy niebieskie" - i drugie, by żyć na ziemi - "jako piasek, który jest na brzegu morskim" - oraz że będą "nowe niebiosa i nowa ziemia [Królestwo Boże na ziemi - Mat. 6:10] ... w których sprawiedliwość mieszka" (Izaj. 65:17; 2 Piotra 3:13) i w których szczególnie niebieskie nasienie wielce błogosławić będzie wszystkie narody ziemi (Dz. Ap. 15:14-17; Rzym. 11:28- 31)?
    ŻE Bóg przejawia swoją wielką miłość do ludzkości w tym, iż "gdyśmy jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł", "za niepobożne"; że w ten sposób Jezus "dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego", stał się "ubłaganiem [zadośćuczynieniem] za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata" (Rzym. 5:6-11; 1 Tym. 2:3-6; 4:10; 1 Jana 2:2)?
    ŻE zatem Jezus jest "drogą, i prawdą, i żywotem"; że tylko przez wiarę w Jezusa można przyjść do Boga (Jan 3:14-17, 36; 14:6; 10:9; Dz. Ap. 4:12; 16:31; 1 Jana 5:10-12)?
    ŻE, aby stać się nasieniem Abrahama, wszyscy muszą wierzyć w istnienie Boga i nagrody, żałować za grzechy i wierzyć w Jezusa jako Tego, którego Bóg posłał na świat, by stał się Zbawicielem wyzwalającym nas od grzechów (Żyd. 11:6; Mat. 1:21; Dz. Ap. 17:30, 31; 20:21; 26:20) - i że tylko w ten sposób można mieć pełny "pokój z Bogiem" oraz "przystęp ... wiarą [przez wyrzeczenie się własnej woli i przyjęcie woli Bożej jako własnej, to znaczy, przez poświęcenie, oddanie się] ku tej łasce [Bożej], w której stoimy" (Przyp. 23:26; Rzym. 5:1,2; 12:1)?
    ŻE wszyscy prawdziwi wierzący wieku Ewangelii, którzy otrzymują błogosławieństwa określone w liście do Żyd. 6:4, 5, są na próbie otrzymania życia wiecznego w niebie lub wiecznej śmierci - drugiej śmierci (1 Jana 5:16; 2 Piotra 2:1, 12, 20-22; Obj. 20:13, 14; 21:8), nie mając przyszłej sposobności uzyskania życia wiecznego?
    ŻE przeważająca część rodzaju ludzkiego, niewybrani, nie słyszy (lub słyszy mało) o wspaniałym posłannictwie Ewangelii Boskiej miłości w Chrystusie, ani nie doznaje błogosławieństw wymienionych w liście do Żyd. 6:4, 5, a więc nie jest w tym życiu na próbie otrzymania wiecznego życia lub wiecznej śmierci (Jud. 12)?
    ŻE Bóg "chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni [od potępienia grzechu Adamowego], i ku [dokładnej] znajomości prawdy przyszli", by poznać Go (Izaj. 11:9; 40:5; Jer. 31:34; Abak. 2:14; 1 Tym. 2:4-6; 4:10)?
    ŻE dniem sądu dla wybranych jest wiek Ewangelii, ale dla niewybranych Bóg "postanowił [tysiącletni] dzień, w który [przez Chrystusa] będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości" - w "czasie naprawienia wszystkich rzeczy" (1 Piotra 4:17; Dz. Ap. 3:19-21; 17-31; 2 Piotra 3:7, 8; Izaj. 25:6-9; 26:9; 35)?
    ŻE w tym wielkim tysiącletnim dniu sądu, kiedy Chrystus całkowicie będzie wywyższony, pociągnie ku sobie wszystkich ludzi, i wszyscy, którzy w tym życiu nie mieli pełnej sposobności zbawienia, otrzymają ją po powstaniu z umarłych - oraz że sąd zawiera pouczenie, próbę, naprawę i ostatecznie decyzję: życie wieczne na ziemi albo wieczne odcięcie w śmierci (Mat. 25:31-46)?
    ŻE zatem prawdziwa, chwalebna i zupełna Ewangelia Boża daje jedną, pełną sposobność zbawienia dla wszystkich przez wiarę w Chrystusa, podczas gdy to, co niektórzy nazywają "zupełną ewangelią", jest w rzeczywistości bardzo ograniczone, zbawiające zaledwie znikomą liczbę ludzi?

ZŁOCZYŃCY W RAJU

CZY WIESZ: ŻE jeden z dwu złoczyńców, którzy zostali ukrzyżowani razem z Jezusem, poprosił Go, aby pamiętał o nim, kiedy przyjdzie do swego Królestwa, a Jezus zapewnił owego złoczyńcę, że będzie z Nim w raju (Łuk. 23:42, 43)?
    ŻE dzięki szerokiemu rozpowszechnieniu i ciągłemu głoszeniu nauki Jezusa i Jego uczniów ludzie na ogół, razem z tym złoczyńcą, wiedzieli o nadchodzącym królestwie?
ŻE owo królestwo ma dwie fazy: (1) niewidoczną fazę niebiańską, Jezusa i Jego Kościół, czyli Jego Oblubienicę, Maluczkie Stadko (Obj. 21:2; Efez. 5:23-32; Łuk. 12:32), oraz towarzyszki Oblubienicy, czyli Wielką Kompanię (Ps. 45:15, 16; Obj. 7:9-17; 19:9); (2) widzialną fazę ziemską, Godnych (Żyd. 11:39, 40; 1 Mojż. 13:14, 15; Dz. Ap. 7:5; Mat. 11:11; Łuk. 13:28-30) oraz ich podwładnych - w ogólności rodzaj ludzki (Ps. 37:9-11. 22, 29, 34; Izaj. 60:21; Am. 9:14, 15)?
    ŻE ucząc swych uczniów modlitwy - "Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi" - Jezus wskazywał, że Jego Królestwo na ziemi należy do przyszłości?
ŻE wypełnianie się proroctw biblijnych wskazuje na to, że już wkrótce na całej ziemi nastąpią rządy sprawiedliwości i pokoju (Dan. 2:35, 44; 7:13; 14, 18, 27; Zach. 14:9; Agg. 2:8; Żyd. 12:27, 28; Izaj. 9:6, 7; 2:2-4; Jer. 3:17)?
    ŻE przeciwnie do poglądów reprezentowanych przez niektórych ów złoczyńca nigdy nie prosił Jezusa, aby zabrał go ze sobą do nieba?
    ŻE nie prosił on Jezusa, aby wspomniał go w dniu, którego byli ukrzyżowani, lecz raczej w pewnym czasie w przyszłości - "... gdy przyjdziesz do królestwa twego"?
    ŻE w odpowiedzi na to, Jezus zapewnił go uroczyście, iż jego prośba zostanie spełniona, że wspomni złoczyńcę, kiedy przyjdzie do swego Królestwa: "Zaprawdę [amen, czyli niech się tak stanie; to znaczy twoja prośba zostanie spełniona] powiadam tobie dziś, ze mną będziesz w raju"?
    ŻE słowo raj, które znaczy ogród, użyte jest w Biblii w odniesieniu do: (a) ogrodu Eden, "ogrodu Bożego" (1 Mojż. 2:8-15; Ezech.28:13),czyli doskonałego miejsca zamieszkania Adama i Ewy w ich bezgrzesznym stanie; (b) miejsca, w którym przebywa Bóg w niebie (Obj. 2:7); (c) ziemi zarówno po ustanowieniu na niej Królestwa jak i po stopniowym usunięciu przekleństwa grzechu i śmierci (Obj. 22:1-3; porównaj 1 Mojż. 2:9, 10, 1 Kor. 15:26), kiedy ziemia stawać się będzie coraz bardziej (Dan. 2:35) "podobna do ogrodu Eden" (Ezech. 36:35) - Raj utracony stanie się Rajem odzyskanym, którego nową ziemię ujrzano w widzeniu i proroctwie razem z trzecim niebem, owymi nowymi niebiosami - duchową władzą Chrystusa (2 Kor. 12:1-4; 2 Piotra 3:6, 7, 12, 13; Obj. 21:1-3), która zastąpi duchową władzę szatana, "boga tego świata" (2 Kor. 4:4; Gal. 1:4; Efez. 2:2)?
    ŻE z owych trzech wymienionych w Biblii rajów (a) był zniszczony na długo przed śmiercią Jezusa, a (c) należy do przyszłości; stąd też jedynie (b) istniał, gdy Jezus umierał, lecz potem trzeciego dnia Jezus stwierdził, że jeszcze tam nie poszedł (Jan 20:17), ani też nie znalazł się tam przez następne czterdzieści dni (Dz. Ap. 1:3-11)?
    ŻE z tego powodu przecinek w Ewangelii św. Łukasza 23:43 powinien postawiony być po słowie "dziś" a nie przed nim, jak jest to uczynione w wielu tłumaczeniach Biblii?
    ŻE umieszczenie przecinka przed słowem "dziś" (to znaczy: "powiadam tobie, dziś ze mną będziesz w raju") stawia Jezusa w pozycji kłamcy, znaczyłoby to bowiem, iż obiecał On złoczyńcy, że znajdzie się wraz z Nim w raju tego samego dnia, gdy zostali ukrzyżowani, a przecież Jezus wiedział na podstawie Pisma Świętego, że nie pójdzie tam tego dnia, gdyż w on dzień miał wylać duszę swą na śmierć (Izaj. 53:10, 12) i dusza ta miała zstąpić do piekła (hades - stanu śmierci - Dz. Ap. 2:30-32), z którego Jezus miał być wzbudzony dopiero trzeciego dnia (Łuk. 18:31-33)?
    ŻE umieszczenie przecinka po słowie "dziś" (,,powiadam tobie dziś, ze mną będziesz w raju") nie stwarza żadnych trudności tego typu, pokazuje bowiem, że owego dnia Jezus dał po prostu złoczyńcy swą obietnicę, która nie mogła być wypełniona aż do czasu, gdy Jezus przyjdzie do swego Królestwa?
    ŻE tak przecinki, jak również inne znaki przestankowe, napotykane w różnych tłumaczeniach Biblii mające pomagać czytelnikowi, nie zostały wstawione tam z Boskiego natchnienia, ponieważ nie znajdujemy ich w oryginalnych greckich manuskryptach Nowego Testamentu - w rzeczywistości, znaki przestankowe zostały wynalezione dopiero w dziewiątym wieku po Chrystusie - tak więc w omawianym tu opisie dokonanym pod Boskim natchnieniem nie ma niczego, co wymagałoby postawienia przecinka przed zamiast po słowie "dziś"?
    ŻE niebo jest pewnym przygotowanym miejscem (Jan 14:l-3; 1 Kor.2:9;Żyd.10:34) dla przygotowanego ludu (Rzym. 9:23, 24) - to znaczy dla tych tylko, którzy przez zaparcie się samych siebie jak i świata i podjecie krzyża stali się uczniami Jezusa (Mat. 16:24; Łuk. 14:26, 27); że tacy zostali spłodzeni z Ducha Świętego (1 Jana 5:1, 18; 1 Piotra 1:3; Jan 3: 3-8), po czym wiernie naśladowali stóp Jezusa (1 Piotra 2:21; 1 Jana 2:6) przez cierpliwe trwanie w czynieniu dobrze, włączając wypracowanie owoców Ducha i dążąc do zdobycia nieśmiertelności, życia wiecznego (Rzvm. 2:7; Gal. 5:22, 23; Żyd. 12:14; Jak. 1:4; 2 Piotra 1:5-11)?
    ŻE Bóg uznaje wszystkich jako odpowiedzialnych za popełnione grzechy (Mat. 12:36; 1 Tym. 5:24) i każe im pokutować (Dz. Ap. 17:30; 3:19)?
    ŻE Jezus ocenił cześć wobec Boga okazaną przez umierającego złoczyńcę i jego szczerą pokutę za popełnione grzechy (Łuk. 23:40, 41), a przeto w tym ponurym dniu przyjął łaskawie jego prośbę i udzielił mu pocieszającego zapewnienia, że znajdzie się on wraz z Nim w raju - w ziemskiej fazie Jego Królestwa - gdy będzie ustanowiony; jasne jest, że skrucha złoczyńcy, mająca miejsce tak krótko przed jego śmiercią, nie dała mu sposobności właściwego przygotowania się do zajęcia miejsca w niebiańskiej, duchowej fazie Królestwa?
    ŻE Bóg nie obiecywał, iż każdy, kto będzie uczestniczył w niebiańskiej lub ziemskiej fazie królestwa - odnosi się to również do pokutującego złoczyńcy - zostanie nagrodzony w momencie śmierci; wskazywał raczej, że wszyscy zasną w śmierci (1 Król. 2:10: Dan. 12:2; Jan 11:11-14, 44; 1 Kor. 15:6, 18, 20;l Tes. 4:13-17), a nagrodę otrzymają w czasie drugiego adwentu Jezusa podczas wzbudzania w zmartwychwstaniu (Jan 14:3; Mat. 16:27: Łuk. 14:14; 2 Tym. 4:8; 1 Piotr 1:7,13) ?
    ŻE gdy Jezus powróci do swego Królestwa (Łuk.19:11, 12), Jego zapłata będzie z Nim (Obj. 22:12), i "wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego; i pójdą ... [albo] na powstanie żywota ... [albo] na powstanie sądu", ponieważ "będzie" ... zmartwychwstanie i sprawiedliwych i niesprawiedliwych" (Jan 5:28, 29: Dz. Ap. 24:15)?
    ŻE wtedy Jezus wspomni pokutującego złoczyńcę - obudzi go ze snu śmierci Adamowej wraz z ,,niesprawiedliwymi", którzy nie znajdowali się uprzednio na próbie do życia, lecz za których Jezus również umarł (Żyd. 2:9; 1 Jana 2:2), i da im znajomość Prawdy (1 Tym. 2:4) oraz sposobność skorzystania z próby do życia podczas Jego panowania na ziemi (Obj. 5:10; 20:4, 6) w tysiącletnim Dniu Sądu (2 Piotra 3:8), kiedy "będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości" (Dz. Ap. 17:31; Ps. 96; 98) i zmieni całą ziemię w raj?
    ŻE każdy z tych "kto chce" (Obj. 22:17) będzie stopniowo dochodził do stanu doskonałości ludzkiej, postępując wytyczoną wtedy świętą drogą - "radość i wesele otrzymają, a żałość i smutek uciecze" (Izaj. 35:8 10; 62:10); a wszyscy, którzy okażą się godni (niegodni zostaną zniszczeni - Izaj. 65:20; Obj. 20:7-9;21:8; Ps. 145:20), odziedziczą żywot wieczny, nie w niebie, lecz w raju na ziemi (Mat. 25:31-46)?

- artykuł zaczerpnięty z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" `85(93).