/23.03.2023/

Dokąd zmierza Izrael?

Czasami spotykam ludzi, którzy odwiedzili Izrael i mówią, że są zawiedzeni tym, co zobaczyli. Na moje pytanie: Dlaczego? - oni odpowiadają, że spodziewali się czegoś zupełnie innego. Czego? Spodziewali się zobaczyć wyidealizowane państwo wyciągnięte ze świata Biblii, w którym żyją niemalże doskonali wierzący Żydzi. Rzeczywistość jaką zobaczyli, zaskoczyła ich, rozczarowała i zniechęciła. Mnie zaskoczył fakt, że ci sami ludzie, w swoich własnych krajach popierają lewicowe ruchy działające na rzecz budowy świeckiego liberalnego społeczeństwa, sprzeciwiając się działaniom konserwartwnych środowisk, do których zazwyczaj zaliczają się ludzie religijni. U siebie chcą świeckiego i liberalnego państwa, a od Izraela oczekują, że będzie państwem wyznaniowym. Równocześnie dziwią się, że zwracana jest im uwaga na niestosowne ubranie przy wejściu do domu modlitwy lub dzielnicy wierzących. I ci sami ludzie popierają w Izraelu protesty przeciwko reformie sądownictwa. Ta niespójność poglądów, oczekiwań i dążeń jest rzeczą charakterystyczną dla naszych szybkich czasów.

Stąd wzięło się pytanie: Dokąd Izrael zmierza?

Tak naprawdę Izrael walczy o swoją niezależność od tyranii zamożnych i potężnych elit. Niezależność od absolutyzmu legalnego establishmentu, niezależność od propagandy głównego nurtu propagandy medialnej, wolność od postępowej ideologii akademickiej i inżynierii społecznej realizowanej za pomocą mediów społecznościowych.

Od ponad trzydziestu lat Izrael stoi w obliczu stopniowej kampanii mającej na celu zmianę tożsamości państwa żydowskiego w państwo świeckie - rzekomo państwo dla wszystkich jego obywateli, a jednak w tym świeckim państwie najbardziej krytykowani i potępiani są ludzie wierzący. Jest to próba oderwania Izraela od jego bogatej diasporycznej historii, żydowskich tradycji, zwyczajów, a przede wszystkim żydowskiej religii. I co ciekawe, ci, którzy przewodzą w tej "krucjacie", są w mniejszości - a pomimo to dzierżą hegemoniczną kontrolę nad różnymi organami władzy, skutecznie kontrolując kluczowe agencje decyzyjne.

Najlepszym tego przykładem jest ich dominacja w Sądzie Najwyższym i Prokuraturze Generalnej, które należą do najważniejszych z tych instytucji. Wraz z aktywną lewicowo-liberalną narracją mediów, stworzyli w ten sposób ponadprawodawczą hierarchię, która może unieważnić przyjęte przez parlament ustawy. A przecież parlament jest demokratycznie wybranym przez społeczeństwo zgromadzeniem ustawodawczym. Nie wolno tego ignorować.

Tak więc, toczący się w Izraelu spór nie dotyczy reformy sądownictwa. On dotyczy wysiłków pewnej elity, która chce umocnić swą władzę i swój autorytet. To dlatego rozpętali siły antydemokratyczne, które całkowicie odrzucają legalnie wybrany przez większość ludzi demokratyczny rząd.

Najwyraźniej Izrael jest w ferworze zaaranżowanego, dobrze finansowanego zamachu stanu. Jest to zamach stanu całkowicie pozbawiony spójnej ideologii, mający niewielu realnych zwolenników, który nawołuje do obywatelskiego nieposłuszeństwa i chaosu - wszystko to razem niesie z sobą ryzyko wybuchu przemocy prowadzącej do rozlewu krwi na ulicach.

Ci, którzy stoją za tym zamachem stanu, wykorzystują swoich przedstawicieli w parlamencie, wykorzystują różne organy państwa, a w szczególności jego legalny establishment, wyższych oficerów wojska i policji, urzędników służby cywilnej oraz media publiczne i społecznościowe. Powoli zaczyna to przypominać wojnę. Taktyka stosowana przez przywódców tej rewolty jest inspirowana marksizmem. Od XX wieku marksizm stał się archetypową taktyką polityczną lewicowych reformatorów. Jest to potężna ideologia, która twierdzi, że jest panaceum na wszystkie bolączki społeczne.

Teoria marksistowska zakłada zbudowanie społeczeństwa, w którym zostaną zaspokojone wymagania wszystkich obywateli. Teoria ta mówi, że "sprawiedliwość społeczna" nastanie, gdy przejdziemy od "niesprawiedliwego" systemu kapitalistycznego do systemu opartego na pracy wszystkich. Szlachetni kosmopolityczni moraliści i idealiści uważają tę orientację polityczną za atrakcyjną, ponieważ odrzuca ona granice państwowe, znosi wszelkie różnice między narodami, nierówności oraz konflikty. Oni zapewniają swoich zwolenników o lepszym świecie, który wówczas nastania. Niektórzy posuwają się do sugestii, że usunięcie religii zniesie większość problemów i konflików istniejących na świecie. Sugerują nawet, że śmierć podczas tej wielkiej rewolucji będzie szlachetną ofiarą poniesioną dla dobrej sprawy. W rezultacie, chaos i przemoc stają się akceptowalnymi działaniami, aby tylko zbudować utopijne społeczeństwo.

Na pierwszy rzut oka większość demonstrantów w Izraelu jest zakładnikami tej "psychozy". Jednak nie można przyznać racji wielu ich słusznym żądaniom. Ich doświadczenia oraz obawy są prawdziwe. Akceptowane przez nich normy życia mogą okazać się błędne, nieprawdziwe lub "grzeszne". Stąd jeszcze większa negacja religii i tego wszystkiego, co ludzie wierzący nazywają grzechem. Pokazuje to skalę i intensywność sporu. To wpływa na zachowanie ludzi, zakłóca ich życie. Ludzie są zmęczeni, przytłoczeni, niespokojni, przestraszeni, zagrożeni i zdezorientowani. Bardzo trudno jest im zaufać organizacjom lub osobom.

Niestety, w tym wszystkim brakuje miejsca na dialog. Przywódcy stojący na czele tłumów protestujących ludzi, zainwestowali zbyt dużo kapitału politycznego i finansowego, aby teraz się cofnąć. Oni stoją nad przepaścią i nie zawahają się postawić cały kraj w tym miejscu. Bunt jest sprzeciwem nie wobec osób, lecz wobec władzy, która opiera się na konstytucji i kodeksach prawa. Ci, którzy usiłują siłą obalić praworządne rządy są buntownikami.

Naród żydowski znajduje się obecnie w kluczowym momencie historycznym, który wymaga dojrzałego i opanowanego przywództwa. Czy jest możliwy kompromis między wizją religijnego społeczeństwa żydowskiego a liberalno-świecką częścią społeczeństwa? Izrael musi znaleźć odpowiedzi na te pytania dla siebie i dla całego narodu żydowskiego.

Arutz7/Malcolm Dash