Chaim Weizmann urodził się w 1874 roku w małym miasteczku w Rosji. Przyjął kombinowaną edukację żydowską i świecką. Następnie podjął studia naukowe w Niemczech i Szwajcarii, gdzie po raz pierwszy spotkał syjonistycznych aktywistów. W 1904 roku wyemigrował do Wielkiej Brytanii i rozpoczął karierę naukową jako lektor, a później jako profesor biochemii na uniwersytecie w Machester. Podczas I wojny światowej, w latach 1916-19 był kierownikiem laboratorium chemicznego Admiralicji Brytyjskiej. Zdobył wielkie uznanie za odkrycie metody produkcji syntetycznego acetonu i wszedł w bliski kontakt z najważniejszymi osobistościami brytyjskiego społeczeństwa, włączając Lorda Balfoura i Winstona Churchilla.

Weizmann był pierwszą osobą, która przedstawiła ideę Syjonizmu politykom i intelektualistom w Wielkiej Brytanii. Punktem kulminacyjnym jego działalności było ogłoszenie Deklaracji Balfoura (2 listopada 1917 r.), w której rząd brytyjski wyraził swoją sympatię dla aktywności Syjonistów w Palestynie. Deklaracja znalazła swój wyraz w brytyjskim mandacie nad Palestyną i polityce Wielkiej Brytanii w Lidze Narodów w 1922 roku.

W latach 1920-31 Chaim Weizmann był przewodniczącym Światowej Organizacji Syjonistycznej. W latach 1929-31 i 1935-46 był przewodniczącym Agencji Żydowskiej. Weizmann był bardzo aktywnym w sformułowaniu strategii Syjonizmu. Wspierał działalność ruchu syjonistycznego oraz pojedynczych aktywistów w Palestynie, pod brytyjskim mandatem. Udzielał wielkiego wsparcia Uniwersytetowi Hebrajskiemu w Jerozolimie.

Podczas II wojny światowej miał wpływ na brytyjską politykę zagraniczną na Bliskim Wschodzie. W marcu 1948 roku spotkał się z amerykańskim prezydentem Trumanem i naciskał, aby Stany Zjednoczone poparły utworzenie żydowskiego państwa. Niewątpliwie rozważano pomysł utworzenia Stanu Izrael, jako części Stanów Zjednoczonych.

Gdy 14 maja 1948 roku powstało niepodległe państwo Izraela, jednym z pierwszych aktów Tymczasowej Rady Państwa (Moezet HaMedinah HaZemanit) był wybór przewodniczącego, którym został Chaim Weizmann. Premierem Rządu Tymczasowego (HaMemszalah HaZemanit) został Dawid Ben Gurion. 25 stycznia 1949 roku odbyły się pierwsze powszechne wybory do I Zgromadzenia Ustawodawczego (Knessetu). Miesiąc później (15 lutego 1949 r.) na specjalnym posiedzeniu Knessetu wybrano Weizmanna pierwszym Prezydentem Państwa Izraela. Po uroczystej oficjalnej ceremonii w Jerozolimie (16 lutego), Weizmann zamieszkał w Rehovot. Jego dom stał się oficjalną rezydencją Prezydenta Państwa Izraela.

W kwietniu 1949 roku prezydent Weizmann odwiedził Stany Zjednoczone. Prowadząc liczne spotkania uzyskał pomoc w wysokości 23 milionów USD dla Państwa Izraela oraz dla nowo powstałego ośrodka naukowego, nazwanego od jego imienia - Instytut Naukowy Weizmanna (The Weizmann Institute of Science).

Prezydent w Izraelu pełni rolę reprezentacyjną i formalną, jednakże jego osobiste kontakty w kręgach brytyjskiej inteligencji ułatwiły nawiązanie przyjaznych kontaktów pomiędzy Izraelem i Wielką Brytanią.

W 1950 roku Prezydent Weizmann zaczął ciężko chorować, jednakże nieustannie pełnił swoje oficjalne obowiązki i wciąż pracował. W listopadzie 1951 roku Knesset ponownie wybrał Weizmanna na Prezydenta Państwa Izraela na drugą kadencję. Przysięgę złożył 25 listopada w swojej rezydencji w Rehovot.

Pierwszy Prezydent Państwa Izraela, profesor Chaim Weizmann, zmarł 9 listopada 1952 roku. Został pochowany, zgodnie ze swoim życzeniem, w ogrodzie przy jego domu. Obecnie jest on częścią kampusu w Instytucie Naukowym Weizmanna.

     - Weizmann Institute of Science  [miasto: Rehovot]
                              Witryna uczelni: http://www.weizmann.ac.il/