Trzydziesty Drugi Kongres Syjonistyczny odbył się w dniach 26-30 lipca 1992 roku w Jerozolimie, w Izraelu.

Głównym tematem obrad Kongresu była nowa sytuacja związana z wielką imigracją żydowską z Rosji (ZSRR) i Etiopii. Zmusiło to Światową Organizację Syjonistyczną do powołania zupełnie nowych struktur, które mogłyby podołać zupełnie nowym wyzwaniom.
    Poinformowano, że wysłano 60 emisariuszy Agencji Żydowskiej do krajów byłego Związku Radzieckiego. Rozpoczęli oni swoją działalność w 24 miastach i 14 centrach, pomagając radzieckim Żydom w wyjeździe do Izraela. Równocześnie młodzieżowy ruch Hechalutz prowadził swoją działalność w 220 społecznościach żydowskich w Diasporze.
    Spadek działalności Światowej Organizacji Syjonistycznej w Stanach Zjednoczonych i na Zachodzie nakłonił delegatów do podjęcia decyzji o zwiększeniu wydatków Agencji Żydowskiej na działalność w tym obszarze.

Delegaci zdecydowali się powołać komitet do zbadania struktury Światowej Organizacji Syjonistycznej i systemu wyborczego do Kongresu.

W toku dyskusji pojawiły się ideologiczne podziały na temat miejsca i roli Syjonizmu we współczesnym świecie. Podkreślono potrzebę zmniejszenia rosnącej przepaści pomiędzy Żydami żyjącymi w Izraelu a w Diasporze.

Przewodniczącym Światowej Organizacji Syjonistycznej został Simcha Dinitz.