Mizrachi - religijno-syjonistyczna organizacja powstała 5 marca 1902 roku podczas konferencji religijnych syjonistów w Wilnie (obecna Litwa).

Nazwa organizacji jest akronimem słów Merkaz Rukhani, znaczących "duchowe centrum".

Jednym z założycieli był litewski ortodoksyjny Rabin Itzchak Jakob Reines (1839-1915).

Mizrachi opowiedziała się za ustawieniem Tory w centrum ruchu syjonistycznego. Syjonizm miał stanąć w obronie narodu żydowskiego przed utratą wiary i asymilacją. Wierzono, że jeśli Żydzi rozpoczną masowy powrót do Ziemi Izraela, to Bóg na pewno pomoże "Swojemu ludowi".
    Jako narzędzie do realizacji religijnych celów wskazywano żydowski nacjonalizm.

W 1921 roku w Palestynie utworzono związek zawodowy Robotnicy Mizrachi, który reprezentował religijnych Żydów w centrali związkowej Histadrut.

Jednym z najważniejszych przywódców organizacji był Rabin Abraham Isaac Kook (1864-1935), który w 1924 roku został naczelnym rabinem aszkenazyjskim Palestyny. Próbował on godzić ze sobą syjonizm religijny z judaizmem ortodoksyjnym.

W 1929 roku powstał młodzieżowy ruch Bnei Akiva, powiązany z Mizrachi.

Po utworzeniu niepodległego państwa Izrael, Mizrachi przekształciło się w syjonistyczną partię polityczną, która działała na rzecz wprowadzenia praw religijnych judaizmu do systemu prawnego państwa. Popierała przepisy koszernej żywności i przestrzeganie szabatu. Mizrachi stworzyło sieć szkół religijnych, które działają do chwili obecnej.

Zobacz: partia polityczna Mizrachi.