Brygada Żydowska (Hativa Yehudit Lohemet - Hi'l) była polową jednostką bojową w armii brytyjskiej. Została sformowana 20 września 1944 roku w Palestynie.

Brygada liczyła 5 tys. żydowskich ochotników, którymi dowodził Żyd z Kanady, brygadier Ernest Frank Benjamin.
    Jednostka posiadała sztandar, który był syjonistyczną flagą (biała flaga z niebieskimi pasami po bokach) ze złotą gwiazdą Dawida umieszczoną pośrodku.

Organizacja:
       Palestyński Pułk (Palestine Regiment):
                     - 1 Batalion (Żydowski)
                     - 2 Batalion (Żydowski)
                     - 3 Batalion (Żydowski)
       200 Pułk Polowy (Field Regiment) - artyleria królewska
       643 Kompania Polowa (Field Company - Palestine) - jednostka inżynieryjska
       178 Kompania (Palestyńska) - jednostka pomocnicza
       140 Polowy Ambulans - jednostka sanitarna

Brygada Żydowska została włączona do brytyjskiej 8 Armii, i początkowo była przyłączona do 8 Dywizji Indyjskiej, a następnie do 10 Korpusu.
    Od marca 1945 roku działała na terytorium Włoch. Brygada wykonała uderzenie odciągające uwagę Niemców podczas ostatniej ofensywy aliantów w północnych Włoszech. Działania bojowe Brygada zakończyła w maju 1945 roku w rejonie Tarvisio, w pobliżu granicy z Jugosławią i Austrią.
    Żydowscy żołnierze odegrali tam ważną rolę w udzielaniu pomocy ocalonym europejskim Żydom. Pomagano im w ucieczce do Palestyny.
    W lipcu 1945 roku Brygada została przerzucona do Belgii i Holandii. Latem 1946 roku Brygada została rozwiązana.

Żydowscy żołnierze służący w Brygadzie zapoznali się z nowoczesnym sposobem prowadzenia wojny, przy wykorzystaniu najnowszej techniki i logistyki. Tę wiedzę przekazali swoim kolegom w żydowskich organizacjach militarnych w Palestynie. Została ona wykorzystana podczas wojny izraelsko-arabskiej 1948 roku.