W świecie arabskim wyłoniły się w 1960 r. trzy stanowiska w sprawie palestyńskiej:

      1). Zjednoczona Republika Arabska traktowała Palestynę jako całość, a części okupowane przez kraje arabskie od 1948 r. jako powiernictwo w imieniu Arabów palestyńskich. Żądała ona utworzenia przedstawicielstwa i armii palestyńskiej (pod przywództwem ZRA), które reprezentowałyby interesy Palestyny.

      2). Jordania, która zajęła największy obszar arabskiej Palestyny i której 2/3 ludności stanowili Palestyńczycy, pretendowała do roli spadkobiercy Palestyny arabskiej. Przyznała ona obywatelstwo jordańskie wszystkim Palestyńczykom, mieszkającym nawet poza granicami Jordanii i przeciwstawiła się kategorycznie utworzeniu jakiegokolwiek nowego organizmu reprezentującego interesy Palestyńczyków.

      3). Irak oskarżył ZRA i Jordanię o aneksję części ziem palestyńskich i żądał utworzenia na tych ziemiach republiki palestyńskiej. W Bagdadzie podjęto szkolenie oficerów wojska palestyńskiego.