Że Bóg Jehowa jest Najwyższym Bogiem - nieskończonym, wiecznym i niezmiennym, doskonałym w mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy; że Jezus, Jego jednorodzony Syn, istniał jako potężne Słowo lub Logos, "początek stworzenia Bożego", "pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych", Przedstawiciel Ojca we wszystkich dziełach stworzenia zanim stał się człowiekiem (Jan 1:1-3; 6:51; 17:7; Obj. 3:14; Kol. 1:15-17).
    Że to Słowo "stało się ciałem", urodzonym z "dziewicy" i było człowiekiem Jezusem, trochę mniejszym "od aniołów - by - za wszystkich śmierci skosztował", jednakże odłączony od grzeszników" (Jan 1:14; Izaj. 7:14; Żyd. 2:9; 7:26).
    Że Chrystus obecnie jest istotą duchową; że "umartwiony był ciałem, ale ożywiony duchem", stał się "duchem ożywiającym" wielce wywyższonym, któremu "Bóg... darował imię, które jest nad wszelkie imię". "Który sam ma nieśmiertelność [z wyjątkiem Boga]" (1 Piotra 3:18; 1 Kor. 15:45, 50; Filip. 2:9-11; 1 Tym. 6:16; Żyd. 1:3,13).
    Że Duch Święty pochodzący od Ojca i Syna przejawia się we wszystkich prawdziwych chrześcijanach (Łuk. 11:11-13; Jan 14:26; 15:26; 16:7-15; 1 Kor. 2:9-16; 3:16; Efez. 3:16; 4:4,30; 2 Tym. 1:7).
    Że człowiek został stworzony doskonałym, na obraz charakteru Boga i że na skutek grzechu dosięgła go kara - nie wiecznego życia w mękach, lecz - śmierci, unicestwienia, na którą był narażany przez obcowanie z różnymi rodzajami zła, dozwolonego przez Boga w celu poznania przez człowieka przy pomocy doświadczenia natury zła i skutków grzechu oraz rozwinięcia pragnień nienawidzenia go i przebaczania (1 Mojż. 1:25-31; 2:17; 3; Kazn. 7:29; Rzym. 5:12-19; 6:21-23; 8:20-22; 11:32; Ps. 76:8-11; 90).
    Że Kościół, stanowiący 144.000 jednostek, zebranych spośród żydów i pogan, jest Świątynią Boga, "czynem Jego"; że "kościół pierworodnych" obejmuje "lud wielki" - "żywe kamienie" w Dziedzińcu Jego wielkiej Świątyni - wraz z Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi w Tysiącleciu; że konstrukcja tej wielkiej Świątyni była wznoszona przez cały Wiek Ewangelii, począwszy od chwili, gdy Jezus stał się Odkupicielem rodzaju ludzkiego i Głównym Kamieniem Narożnym tej Świątyni, przez którą, gdy będzie ukończona, spłyną na "wszystkich ludzi'", którzy będą mieli przystęp do Niego Boskie błogosławieństwa (Obj. 7; 14:1; Rzym. 31:11,12; 1 Kor. 3:16,17; 2 Kor. 6:16; Efez. 2:10,20-22; Joel. 2:28,29; 2 Tym. 2:20; Żyd. 11:38-40; 1 Mojż. 28:14).
    Że w międzyczasie postępuje przedtysiącletnie przygotowywanie - cyzelowanie, kształtowanie i polerowanie - poświęconych wierzących Wieku Ewangelii do pokuty za grzech w Chrystusie. Kiedy już ostatni z nich będzie gotowy, wielki Mistrz wszystkich razem wywiedzie w zmartwychwstaniu. A Świątnica, napełniona chwałą Pańską, stanie się miejscem spotykania się Boga z ludźmi przez cały Wiek Tysiąclecia (Obj. 15:5-8; 21:3).
    Że podstawa nadziei życia wiecznego dla wybranych i nie wybranych zawiera się w fakcie, iż Bóg "jest Zbawicielem wszystkich ludzi, a szczególnie wiernych"; że Jezus "z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował" jako "okup [odpowiednia cena] za wszystkich"; że, Bóg "chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i do znajomości prawdy przyszli"; i że Jezus jest tą "prawdziwą Światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat" (1 Tym. 4:10; 2:3-6; Żyd. 2:9; Jan 1:9; 4 Mojż. 14:21; Izaj. 11:9; 40:5; Jer. 31:34; Abak. 2:14).
    Że nadzieja prawdziwego ludu Bożego obecnie rozwijanego dotyczy hojnego wejścia do wiecznego Królestwa Boga i że obecną jego misją jest rozwinięcie i udoskonalenie samego siebie i innych w podobieństwie do Chrystusa, by móc świadczyć o Bogu i Chrystusie światu i przygotować się do dzieła błogosławienia wszystkich narodów świata w nadchodzącym Królestwie na ziemi (Rzym. 12:2; Fil. 2:12; Gal. 5:22,23; 2 Piotra 1:5-11; 3:18; Jan 18:37;
Dz. Ap. 1:8; 1 Kor. 9:16; 2 Tym. 4:2).
    Że Jezus jest ubłaganiem za grzechy Kościoła i świata; że Wiek Ewangelii jest dniem sądu Kościoła; że Bóg wyznaczył Dzień trwający tysiąc lat, podczas którego będzie "sądził świat w sprawiedliwości", a szatan będzie wówczas związany; że nikt z rasy Adama nie będzie miał drugiej sposobności, lecz każdy otrzyma jedną pełną, wolną i dostateczną okazję, by móc osiągnąć wieczne życie przez Chrystusa, bądź w tym życiu, bądź po przebudzeniu z martwych (1 Jana 2:2; 1 Piotra 4:17; Dz. Ap. 17:31; 2 Piotra 3:7,8; Obj. 20:2-7,12,13; Jan 5:28,29; Dz. Ap. 24:15; 1 Tes. 4:13,14).
    Że Ewangelia była głoszona Abrahamowi w słowach "będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi"; że Chrystus, Głowa i Ciało, jest tym wielkim Nasieniem Abrahamowym (reszta ludu Bożego stanowi podrzędne nasienie), przez które "wszystkie narody ziemi będą błogosławione"; że to błogosławieństwo zbawienia świata nastąpi podczas Drugiego Adwentu Jezusa, w "czasach naprawienia wszystkich rzeczy", gdy Królestwo Boże będzie zaprowadzone na ziemi (1 Mojż. 12:3; Gal. 3:7-9,16,29; Efez. 1:22,23; Dz. Ap. 3:19-23; Mat. 6:10; Obj. 22:17).
    Że aktualnie znajdujemy się w "czasie końca", z jego nie mającym precedensu "czasem ucisku", w okresie Epifanii lub Apokalipsy, w którym Jezus objawia się w Swym Drugim Adwencie; że Jezus obecnie obala królestwo szatana; że Jego panowanie pokoju i sprawiedliwości wkrótce będzie zaprowadzone; i że powrót Izraela do jego ojczyzny poprzedza panowanie Jezusa (Dan. 12:1,4,9,10; Mat. 24:21; 2 Tym. 4:1; Sof. 3:8,9; Dan. 2:35,44; Am. 9:11-15; Obj. 11:15; 21:1-8).

DLACZEGO MODLIMY SIĘ "PRZYJDŹ KRÓLESTWO TWOJE"?

KAŻDEJ niedzieli w tysiącach kościołów, a w pozostałe dni w swoich domach, chrześcijanie powtarzają razem i z osobna to, co jest powszechnie nazywane "Modlitwą Pańską" (Mat. 6:9-13). Ogólnie mówiąc, w ten sposób postępują nie rozumiejąc tego o co rzeczywiście proszą w modlitwie. I co gorsze, wielu ją powtarza z przyzwyczajenia czy też dlatego, że inni ją powtarzają a nie dlatego, by istotnie była modlitwą z serca.
    Jeden z wybitnych amerykańskich kaznodziejów pewnego razu powiedział, iż najwięcej czasu na próżne mowy upływa podczas śpiewania hymnów kościelnych i w czasie modlitwy, gdy słowa często są śpiewane rytualnie lub powtarzane bezmyślnie. U wielu to jest sprawą daremnego powtarzania (Mat. 6:7).
    Co Jezus miał na myśli, gdy uczył Swoich uczniów modlić się: "Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi"? Dlaczego On ich uczył modlić się, "Przyjdź królestwo twoje"? Bóg w Swoim Słowie pokazuje wiele chwalebnych rezultatów, jakie nastąpią w wyniku Jego odpowiedzi na tę modlitwę. Każdy z nich jest bardzo ważnym motywem, dla którego modlitwę tę powinniśmy zanosić do Boga. Spośród tych motywów przytaczamy kilka ważniejszych, podając dla każdego po jednym tekście ze Starego i Nowego Testamentu. Modlimy się, "Przyjdź królestwo twoje":
    (1) Ponieważ oczekujemy, iż nasz Odkupiciel objawi się po raz drugi, przynosząc zbawienie:
        "Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie" (Ijob. 19:25).
        "Tak i Chrystus, raz będąc ofiarowany na zgładzenie ... grzechów [tych - także w języku greckim] wielu, drugi raz się bez grzechu [jako ofiara za grzech] okaże tym, którzy go oczekują ku zbawieniu" (Żyd. 9:28).
    (2) Ponieważ tęsknimy za wyzwoleniem z tego teraźniejszego złego świata:
        "Tego czasu powstanie Michał, książę wielki, który się zastawia za synami ludu twego; a będzie czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być, aż do tego czasu; tego, mówię, czasu wyswobodzony będzie lud twój, ktokolwiek znaleziony będzie napisany w księgach" (Dan. 12:1).
        "Który wydał samego siebie za grzechy nasze, aby nas wyrwał z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i [nawet] Ojca naszego" (Gal. 1:4).
    (3) Ponieważ pragniemy końca wszelkich wojen:
        "I będzie sądził między narodami, a będzie karał wiele ludzi. I przekują miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na sierpy; nie podniesie naród przeciw narodowi miecza, ani się będą ćwiczyć do bitwy" (Izaj. 2:4).
        "I otrze Bóg wszelką łzę z oczów ich; a śmierci więcej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy pominęły (Obj. 21:4).
    (4) Ponieważ pragniemy naprawienia królestwa Izraela:
        "A ty, wieżo trzody, baszto córki Syońskiej! wiedz, że aż do ciebie [Mesjasza] przyjdzie; przyjdzie mówię, pierwsze państwo, i królestwo córki Jeruzalemskiej (Mich. 4:8).
        "A tak oni zszedłszy się, pytali go, mówiąc: Panie! izali w tym czasie naprawisz królestwo Izraelskie? Lecz on rzekł do nich: Nie wasza rzecz jest, znać czasy i chwile, które Ojciec w swojej mocy [władzy] położył" (Dz.Ap. 1:6,7).
    (5) Ponieważ pragniemy założenia na ziemi literalnego, wiecznego królestwa Bożego:
        "I dał mu [Mesjaszowi, "Synowi człowieczemu"] władzę i cześć i królestwo, aby mu wszyscy ludzie, narody i języki służyli; władza jego władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo jego, które nie będzie skażone" (Dan. 7:14).
        "I zatrąbił Anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się Królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków" (Obj. 11:15).
    (6) Ponieważ chcemy, by cała ludzkość ujrzała chwalę Boga:
        "Bo się objawi chwała Pańska, a ujrzy wszelkie ciało społem, iż usta Pańskie mówiły" (Izaj. 40:5).
        "I ogląda wszelkie ciało zbawienie Boże" (Łuk. 3:6).
    (7) Ponieważ pragniemy, by nasienie Abrahama błogosławiło wszystkie narody ziemi:
        "I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi" (1 Mojż. 22:18).
        "A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody" (Gal. 3:8).
    (8) Ponieważ to będzie oznaczać zakończenie wiązania szatana, zdjęcie przekleństwa Adamowego i zasłony kłamstwa oraz błędu, z pomocą której ciemiężył narody:
        "I skazi na tej górze [królestwie] zasłonę, która zasłania wszystkich ludzi, i przykrycie, którem są przykryte wszystkie narody" (Izaj. 25:7).
        "I uchwycił smoka, węża onego starego, który jest dyjabeł i szatan, i związał go na [te] tysiąc lat; I wrzucił go w przepaść [stan błędu, który jest bez dna, nie mający rzeczywistej podstawy], i zamknął go i zapieczętował z wierzchu nad nim, aby nie zwodził więcej narodów, ażby się wypełniło tysiąc lat; a potem musi być rozwiązany na mały czas" (Obj. 20:2,3).
    (9) Ponieważ pragniemy, by znajomość Pańska stała się powszechna na całym świecie:
        "Nie będą szkodzić ani zabijać na wszystkiej górze [królestwie] mojej świętej; bo ziemia będzie napełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami napełnione jest" (Izaj. 11:9).
        "Albowiem to jest rzecz dobra i przyjemna przed Bogiem, zbawicielem naszym, Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, i ku znajomości prawdy przyszli. Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, Który dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego" (1 Tym. 2:3-6).
    (10) Ponieważ pragniemy, by świat także miał dzień sądu:
        "Niech pląsają pola, i wszystko co jest na nich, tedy niech wykrzykają wszystkie drzewa leśne. Przed obliczem Pańskiem; boć idzie, idzie zaiste, aby sądził ziemię. Będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, a narody w prawdzie swojej" (Ps. 96:12,13).
        "Przeto iż postanowił dzień, w który będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył, upewniając o tem wszystkich, wzbudziwszy go od umarłych" (Dz. Ap. 17:31).
    (11) Ponieważ oczekujemy, że Chrystus, Głowa i Ciało, wkrótce pokona szatana:
        "Nieprzyjaźń też położę między tobą i między niewiastą, i między nasieniem twojem, i między nasieniem jej: to potrze tobie głowę, a ty mu potrzesz piętę" (1 Mojż 3:15).
        "A Bóg pokoju zetrze szatana pod nogi wasze w rychle" (Rzym. 16:20).
    (12) Ponieważ oczekujemy nowych niebios [kontrolowanych przez Jezusa i Jego Oblubienicę w miejsca szatana i jego złych aniołów] i nowej ziemi [odrodzonej, przywróconej do życia ludzkości]:
        "Albowiem oto Ja tworzę niebiosa nowe, i ziemię nową, a nie będą wspominane rzeczy pierwsze, ani wstąpią na serce" (Izaj. 65:17).
        "Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy jego oczekujemy, w których sprawiedliwość mieszka" (2 Piotra 3:13).
    (13) Ponieważ nastąpi zniszczenie wszystkich niepobożnych - wszystkich, którzy po otrzymaniu jedynej całkowitej i zupełnej sposobności zbawienia okażą się niegodnymi życia wiecznego:
        "Strzeże Pan wszystkich, którzy go miłują; ale wszystkich niepobożnych wytraci" (Ps. 145:20).
        "Lecz bojaźliwym i niewiernym i obmierzłym i mężobójcom, i wszetecznikom, i czarownikom, i bałwochwalcom, i wszystkim kłamcom część ich dana będzie w jeziorze gorejącem ogniem i siarką: Tac jest śmierć wtóra" (Obj. 2:8).
    (14) Ponieważ z radością oczekujemy czasu gdy w nowych niebiosach i na nowej ziemi poprzez całą wieczność wszyscy będą opiewać chwalę Ojca Niebieskiego i Jego umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela:
        "Odkupieni, mówię, Pańscy nawrócą się, i przyjdą na Syon z śpiewaniem, a wesele wieczne będzie na głowie ich; radość i wesele otrzymają, a żałość i smutek uciecze" (Izaj. 35:10).
        "A wszelkie stworzenie, które jest na niebie i na ziemi i pod ziemią [a zatem łącznie z tymi, którzy zasnęli w śmierci] i [nawet] w morzu, i [nawet] wszystko, co w nich jest, słyszałem mówiące: Siedzącemu na stolicy, i Barankowi błogosławieństwo, i cześć, i chwała, i siła na wieki wieków" (Obj. 5:13).
    Ogarnia nas podziw, gdy zastanawiamy się nad licznymi obietnicami wspaniałych błogosławieństw, które nastąpią wskutek ustanowienia na ziemi wspaniałego Królestwa Bożego. Im więcej badamy i oceniamy te kosztowne obietnice, tym większe znaczenie będzie miała dla nas modlitwa: "Przyjdź królestwo twoje". Bóg zapewnia nas, iż przez Chrystusa udzieli odpowiedzi na ową modlitwę. Wobec tego zanośmy ją z serca, żarliwie i z radością, "w zupełności wiary", prosząc w harmonii z Boską wolą i ufając, iż On odpowie na naszą modlitwę błogosławiąc zarówno proszących, jak i przyjmujących.

Teraźniejsza Prawda `83(158)