Strefa Gazy jest wąskim przybrzeżnym pasmem ziemi położonym nad Morzem Śródziemnym. Jej długość wynosi 40 kilometrów, a szerokość miejscami 6 kilometrów. Znajduje się pomiędzy Morzem Śródziemnym a pustynią Negew.
    Strefa Gazy nazywa się po arabsku Qita Ghazzah. Jest to obszar 363 km2 zamieszkałych przez 1 milion 370 tys. Arabów (dane 1994 rok).

Rys historyczny:

Granice Strefy Gazy zostały wstępnie określone podczas negocjacji zawieszenia broni po wojnie żydowsko-arabskiej w 1948 roku. Jako wynik tej wojny, Strefa Gazy znalazła się pod okupacją wojsk egipskich. W 1967 roku Izraelczycy wyparli Egipcjan i przejęli kontrolę nad Strefą Gazy.
    W 1993 roku zawarto palestyńsko-izraelskie porozumienie, w wyniku którego utworzono w Strefie Gazy zaczątki ograniczonych struktur Autonomii Palestyńskiej.
    Latem 2005 roku izraelski rząd przeprowadził operację ewakuacji wszystkich żydowskich osiedli ze Strefy Gazy, która znalazła się pod całkowitą kontrolą Palestyńczyków. Izrael zachował jedynie kontrolę granicy morskiej i kontrolę przestrzeni powietrznej.

Przyszły status polityczny Strefy Gazy pozostaje niezdecydowany. Należy się spodziewać, że wejdzie w skład potencjalnego państwa palestyńskiego.

Rys turystyczny:

Strefa Gazy jest otoczona systemem umocnień granicznych oraz pierścieniem żydowskich osiedli, które zapewniają bezpieczeństwo państwu Izraela. Jedynym sposobem wjazdu do Strefy Gazy jest przekroczenie specjalnych punktów granicznych. Turyści przyjeżdżający od strony Egiptu mogą dostać się do Strefy Gazy przejściem granicznym w Rafiah.
    Wjeżdżając na terytorium Autonomii Palestyńskiej należy pamiętać, że jest to rejon bardzo niestabilny, w którym bardzo gwałtowne zmiany mogą zachodzić z dnia na dzień. Palestyńskie zamachy terrorystyczne i inne akty agresji skierowane przeciwko Izraelczykom, często spotykają się ze zdecydowaną odpowiedzią wojsk izraelskich. Ogólnie mówiąc, nie jest to rejon przyjazny dla turystyki.

Nigdy nie można tutaj wjeżdżać samochodem na izraelskich tablicach rejestracyjnych, nie wolno też mówić po hebrajsku lub wyrażać proizraelskie poglądy. Na każdym kroku lepiej podkreślać, że jest się turystą.

Ludność Strefy Gazy koncentruje się w trzech głównych miastach oraz w ośmiu obozach dla uchodźców. Tutejsze tereny to głównie piaszczyste wydmy, wśród których, w małych oazach uprawia się zboża, warzywa i owoce cytrusowe. Arabscy mieszkańcy najczęściej codziennie dojeżdżają do zakładów pracy w Izraelu.
    Przez środek Strefy Gazy biegnie główna droga krajowa nr 250, która w części środkowej strefy jest dwupasmową drogą nr 4. Wzdłuż wybrzeża biegnie droga nr 230, od południe droga nr 10, a od północy droga nr 331.

Niestety stan środowiska naturalnego w Strefie Gazy jest katastrofalny. Występuje tu trwały niedobór wody pitnej połączony z marnotrawstwem istniejących zasobów. Brak systemu kanalizacji i rozsądnej gospodarki odpadami oraz niekontrolowane stosowanie pestycydów w rolnictwie zanieczyszcza istniejące zasoby wody i pogłębia biedę tego regionu. Brak porozumienia palestyńsko-izraelskiego uniemożliwia wprowadzenie zaawansowanych technologii i specjalistów z Izraela. Dałoby to szansą na dynamiczny rozwój gospodarczy i poprawę warunków życia ludzi w Strefie Gazy. Można mieć tylko nadzieję, że Palestyńczycy zaprzestaną aktów terroru wymierzonych przeciwko Izraelczykom. Powstaną wtedy dogodne warunki do rozmów pokojowych, a w ich konsekwencji do inwestycji gospodarczych w Autonomii Palestyńskiej. Stworzy to szansę na dynamiczny i trwały rozwój tego regionu.

            -  Directory of Palestinian related websites

            -  Gaza Strip at Google Maps

W południowej części Strefy Gazy znajduje się międzynarodowe lotnisko imienia Jasera Arafata. Zostało ono wybudowane w 1998 roku z międzynarodowych środków Egiptu, Arabii Saudyjskiej, Hiszpanii i Niemiec. Jednakże podczas izraelsko-palestyńskich walk, lotnisko zostało zniszczone i obecnie nie może przymować samolotów.

            -  Yasser Arafat International Airport Official web-site

--------------------------------------------------

Opracowano na podstawie "Explorer Izrael", "Pascal Izrael", "Winnica", "Świat Biblii", biuletynów Ambasady Izraela w Polsce, witryn internetowych rządu Izraela i innych opracowań dotyczących Państwa Izrael.

--------------------------------------------------