Polikarp poniósł śmierć męczeńską w 155 lub 156 roku, po służeniu Chrystusowi przez 86 lat. Przez około 30 lat swego długiego chrześcijańskiego życia był współczesny żyjącemu wówczas Apostołowi Janowi, którego był uczniem i którego został pomocnikiem specjalnym około 80 roku. Nie przetrwały żadne wiarygodne zapisy na temat jego pochodzenia, lecz z jego własnych słów można wywnioskować, iż od najwcześniejszej swej młodości był chrześcijaninem. W późniejszym życiu z radością przypominał sobie kontakty jakie miał z Apostołem Janem, w młodości, a długość jego życia opatrznościowo przedłużała pamięć o najistotniejszych elementach prawdy Ewangelicznej.

Według Tertuliana to Św. Jan mianował Polikarpa na biskupa (starszego) Smyrny, a Ireneusz twierdzi, że on otrzymał swoje stanowisko od Apostołów.

Po śmierci Jana drugim członkiem gwiezdnym Kościoła Smyrneńskiego został Polikarp, który już wtedy był wybitną jednostką pośród ludu Bożego. Przetrwało tylko jedno z pism Polikarpa - jego list do Filipian, zawierający liczne cytaty z Ewangelii Jana i Pawła. Według Ireneusza Polikarp świadczył, iż Ewangelie pochodziły od czterech ewangelistów, a Jan napisał Objawienie. Jego poświęcenie się w roku 70 czyni go doskonałym świadkiem autentyczności Biblii, ponieważ łączy nas bezpośrednio z Apostołami. Napominał Filipian, aby czytali list Pawła do nich jako szczególnie pouczający i rozumiał, iż listy Pawła powinny być szeroko rozpowszechniane w kościołach jako pisma natchnione, zwracając uwagę na nauczanie Apostoła w tym względzie (Kol. 4:16).

Lojalna służba Polikarpa dla Pana przez wiele lat przyniosła mu wiele prześladowań ze strony potężnych wrogów. Przy okazji wielkich świąt pogańskich zawsze istniała możliwość pogańskiej wrogości wobec rosnącego wpływu chrześcijan, podsycana jeszcze żydowską zazdrością. I w ten właśnie sposób, w Smyrnie, w bardzo podeszłym wieku poniósł on śmierć męczeńską na stosie. W liście z około 108 roku napisał, że Bóg wzbudził naszego Pana Jezusa z martwych oraz że On przyjdzie sądzić świat i wzbudzić świętych, kiedy to "jeśli będziemy postępować godnie, będziemy panować razem z Nim". Oczywiście Polikarp jest jednym z tych, którzy "postępowali godnie".

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 477.