Ariusz z Aleksandrii rozpoczął swą owocną pracę dla Prawdy około roku 318, kiedy zakończyły się ostatnie prześladowania Kościoła pod panowaniem pogańskiego Rzymu. Cesarz Konstantyn przez swe różne edykty o tolerancji religijnej dał wolność religijną zarówno prawdziwym, jak i fałszywym chrześcijanom, aby od wschodu do zachodu w Cesarstwie Rzymskim prawdziwi i fałszywi mieli wolność robienia tego, co chcą.

Jako autor prozy i poezji, jako orator, kaznodzieja, nauczyciel i dyskutant, Ariusz wykazywał wielką aktywność. Jako prezbiter w Baukalis koło Aleksandrii, opisywany jest jako wysoki, poważny, asceta o poważnej twarzy i surowym sposobie bycia, bardzo poważany w społeczności. Liczony jest jako jeden z najgłębszych myślicieli i najświętszych charakterów Wieku Ewangelii. Sięgał w swych poszukiwaniach prawdy religijnej do najgłębszych zakamarków myśli ludzkiej i dotarł do punktu, w którym dostrzegł, iż jedynie Biblia zawiera Boskie objawienie.
    Jako wytrawny dyskutant Ariusz spierał się z Atanazym na temat osoby Chrystusa i jego relacji z Ojcem, widząc Boga jako istotę zupełnie różną od swoich stworzeń i zasadniczo odrębnego od Syna, chociaż Syn został stworzony przed wszechświatem, który kiedyś nie istniał. Ariusz przyjmował nawet najmocniejsze wyrażenia znajdujące się w Piśmie Świętym, odnoszące się do boskości Chrystusa, przyznając, iż On jest obrazem Boga i pierworodnym wszelkiego stworzenia, lecz kładł nacisk na to, iż osoba Zbawiciela jest niezależna od osoby Ojca. Tymczasem wrogowie prawdy cieszyli się powodzeniem w państwie, kościele i wśród arystokracji, jako wodzowie Babilonu, i w rezultacie sekciarstwo greckokatolickie poczyniło wielkie postępy w kierunku trójcy.

Ariusz był przez pewien czas ekskomunikowany za herezję i wygnany do Ilirii, gdzie jego gorliwość misyjna nawróciła wielu do jego poglądów. W ten sposób "Arianizm" rozprzestrzenił się i trwał przez ponad 200 lat wśród narodów germańskich, które zostały przyprowadzone do chrześcijaństwa pod wpływem ariańskim. Został potem ponownie wezwany do Aleksandrii, gdzie wielu wybitnych teologów tamtych czasów sympatyzowało z jego poglądami lub przynajmniej uważało je za dopuszczalne.

Ariusz był księciem Pergameńskiego okresu Kościoła, a jego silna obrona prawdy biblijnej, dotyczącej prawdziwej natury Chrystusa, pozostawia nam spuściznę ogromnej wartości.

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 477.