Filip pochodził z Betsaidy, miasta Andrzeja i Piotra i bez wątpienia był jednym z grona uczniów zgromadzonych wokół Jana Chrzciciela, który głosił naukę o pokucie na terenach położonych po drugiej stronie Jordanu. Mając świadectwo Chrzciciela odnośnie Jezusa, Piotr i Andrzej z Jakubem i Janem, swoimi towarzyszami w wierze, od razu przyłączyli się do Niego jako do obiecanego Mesjasza.
    Jest oczywiste, iż inni już mówili Filipowi o Jezusie jako o tym, który jest długo oczekiwanym Mesjaszem, a Pismo Święte poświadcza, iż "nazajutrz chciał Jezus wynijść do Galilei, i znalazł Filipa i rzekł mu: Pójdź za mną" (Ewangelia Jana 1:43). Filip nie wahał się tego uczynić. Pierwszą rzeczą, jaką zrobił było przyprowadzenie do Jezusa Natanaela (prawdopodobnie znanego także jako Bartłomiej). Oświadczając Natanaelowi, iż "Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w zakonie, i prorocy", Filip nalegał, by "poszedł i zobaczył" (Ewangelia Jana 1:45,46).
    Niewiele więcej jest zapisane o Apostole Filipie w Piśmie Świętym. To do niego Mistrz skierował pytanie dotyczące nakarmienia pięciu tysięcy: "Skąd kupimy chleba, aby ci jedli? Ale to mówił, kusząc go; bo on wiedział, co miał czynić" (Ewangelia Jana 6:5,6).
    Niektórzy sugerowali, iż piecza nad dostarczaniem żywności została już wcześniej powierzona Filipowi. Inni przypuszczają, że wiara Apostoła była słaba i Pan poddawał go próbie. Odpowiedź Filipa może popierać obydwa przypuszczenia: "Za dwieście groszy chleba nie dosyć im będzie, choćby każdy z nich mało co wziął" (werset 7). Jego apel przy innej okazji "Panie! Ukaż nam Ojca, a dosyć nam na tem" (Ewangelia Jana 14:8), wskazuje, iż odczuwał on pewną trudność, być może bardziej niż inni Apostołowie, we wzniesieniu się ponad rzeczy dostrzegalne cielesnymi zmysłami. Być może, iż proste, szczere pytanie Filipa było źródłem pociechy dla wielu z podobnymi obawami.

Nie powinniśmy mylić apostoła Filipa z ewangelistą Filipem, który był jednym z siedmiu diakonów wyznaczonych przez kościół w Jerozolimie (Dzieje Ap. 6:1-7; 8:5-13,26-40; 21:8). Jako Apostoł, Filip posiadał moc przekazywania darów Ducha. Relacja w Dziejach Apostolskich 8 rozdział pokazuje, iż Filip tam wymieniony nie mógł tego czynić.

Nie ma wątpliwości, iż w słusznym czasie Filip dostąpił błogosławieństwa wylania Ducha Świętego i dowiódł swej zupełnej wierności powołaniu apostolskiemu. Jest on zatem dziedzicem niebiańskiego tronu, z którego będzie pomagał w karmieniu milionów tego świata Chlebem Żywota.

Tradycja wschodnia podaje, że Filip głosił Ewangelię w krainie Partów, Grecji, Scytii (okolice Donu i Dniepru), Lidii, Frygii (Azja Mniejsza) i Azocie. Został powieszony na słupie w Hierapolis, we Frygii, w 80 roku n.e. Inna relacja podaje, iż został ukrzyżowany i ukamienowany.

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 476 i inne źródła dostępne w internecie.