Tadeusz, jeden z bardziej nieznanych Apostołów, jeśli chodzi o zapis Pisma Świętego, jest wymieniony pod tym imieniem tylko dwa razy (Mat. 10:3; Marek 3:18). Mateusz nazywa go "Lebeuszem, nazwanym Tadeuszem" ["którego nazwisko brzmiało Tadeusz" - według KJV], podczas gdy Marek mówi o nim używając tylko nazwiska. Najwyraźniej był on powszechnie nazywany Judą, lub Judaszem i był bratem Jakuba Mniejszego, a tym samym synem Alfeusza (Łuk. 6:16; Dzieje Ap. 1:13).
    Zapis Pisma Świętego nic nie mówi o powołaniu go do Apostolstwa. Jedyne wydarzenie jego dotyczące polega na pytaniu postawionym przez niego Jezusowi (Jan 14:22). Było to podczas mowy Pana do Apostołów wygłoszonej pomiędzy obchodzeniem Święta Przejścia w górnym pokoju a przybyciem do Getsemane. Jezus powiedział im: "... a kto mię miłuje, będzie go też miłował Ojciec mój; i ja go miłować będę, i objawię mu siebie samego". Zmieszany, Juda pyta: "Panie! Cóż jest, że się nam objawić masz, a nie światu?" Relacja ta podkreśla, by nie mylić tego Judasza z Iszkariotem.

O życiu Tadeusza po ukrzyżowaniu Jezusa nie wiadomo nic pewnego, oprócz tego, iż napisał list (List Apostoła Judy) pełen żywych napomnień "... od Boga Ojca poświęconym i w Jezusie Chrystusie zachowanym i powołanym" (werset 1). Sam Tadeusz jest zaiste jednym z tych poświęconych, zachowanych i powołanych.

Juda (Tadeusz) został najprawdopodobniej śmiertelnie przeszyty strzałami w Armenii w 80 roku n.e. Inna relacja mówi, iż został zatłuczony pałkami na śmierć.

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 476.