Święta Pesach (14 nisan) i Szawuot (6 siwan) łączą się - Pesach oznacza uwolnienie, a więc wyjście z niewoli egipskiej i narodziny narodu żydowskiego, a święto Szawuot jest związane z nadaniem prawa (Tory) na Synaju. Ażeby zaznaczyć tę łączność, liczy się każde 49 dni pomiędzy dwoma świętami. Odliczanie ujawnia oczekiwanie na odczytywanie Tory. Liczenie tych 49 dni nazywane jest liczeniem Omer. Jest to nazwa miary ziarna z nowych zbiorów. Tylko po ofiarowaniu w Świątyni pewne ilości ziarna można było użyć resztę do spożycia. Ofiara z ziarna (pierwociny) składana jest na Pesach, ale na Szawuot ofiarowuje się dwa bochenki chleba pieczonego z ziarna z nowych zbiorów.
    Podczas trwania Omer nie ma ślubów i tańców, ani nie obcina się włosów - na pamiątkę, że rabi Akiba (50-135) na znak żałoby, gdy jego uczniowie zmarli na skutek epidemii, nie strzygł włosów. Na 33 dzień epidemia wygasła i właśnie ten dzień (18 ijar) nazywany jest "Lag bo-Omer".

Jest to dzień radości - dozwolone są wesela i uroczystości. Chłopcy, którzy ukończyli 3 lata w czasie pierwszych 32 dni Omer, teraz mają postrzyżyny. Jest z zwyczaju, że dzieci bawią się na łąkach i w lasach, strzelają z łuku, puszczają latawce i rozpalają ogniska.

W Izraelu ortodoksyjni Żydzi urządzają pielgrzymkę do miejscowości Meron blisko Safed, do grobu pobożnego rabina Szymona Ben Johaj. Tego dnia je się malowane kolorowe jajka wyrażające radość, a także groch, fasolę, owoce i orzechy.