W pięćdziesiąt dni po święcie Paschy wypada Szawuot. Święto to obchodzone jest 6-go, a w diasporze także 7-go dnia miesiąca siwan, trzeciego miesiąca roku. W Piśmie Świętym znajdujemy następujące nazwy święta: Święto Tygodni (hebr. "chag ha-szawuot"), Dzień Pierwszych Owoców (hebr. "jom ha-bikurim") oraz Święto Zbiorów (hebr. "chag ha-kacir"). Jest znane też pod nazwą Pięćdziesiątnicy, ponieważ wypada w pięćdziesiąt dni począwszy od drugiego dnia Paschy i kończy pięćdziesiąt dni liczenia "omeru" (czyli czasu, jaki upływał od potrząsania snopem w Święto Paschy do obrzędu potrząsania w Święto Szawuot - 3 Mojż. 23:15-17).

Święto to pierwotnie oznaczało koniec zbioru jęczmienia i początek zbioru dojrzałej pszenicy. Do Świątyni w Jerozolimie przynoszono wtedy pierwsze dojrzałe w danym roku owoce (winogrona, figi, jabłka, granaty, oliwki, itp.), a także bochenki chleba upieczone z nowej pszenicy. Izraelici pielgrzymowali z darami do Świątyni, gdzie witali ich pieśniami lewici.
    Po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej, znaczenie tego święta uległo zmianie. W czasach rozproszenia Żydów, obchodzono je jako rocznicę nadania Tory Izraelowi (2 Mojż. 19:1). W tradycji żydowskiej w dniu tego święta Mojżesz otrzymał od Boga tablice z przykazaniami. W ten sposób uwidacznia się nam ukryty sens tego święta. "Nie samym chlebem żyje człowiek" (5 Mojż. 8:3), bo dokładnie po siedmiu tygodniach od Paschy Bóg obdarował Swój lud darem jeszcze wspanialszym niż ziemski chleb albo niebiańska manna. Bóg powierzył wtedy Izraelowi Swoje Słowo. A ponieważ Tora (Prawo) to jakby pieczęć przymierza pomiędzy Bogiem a Izraelem, Pięćdziesiątnica jest zarazem świętowaniem Przymierza. W ten sposób, te dwa krótkie dni są świętem objawienia Boga i powołania Żydów jako narodu wybranego.
    W czasie Średniowiecza, Szawuot było pierwszym dniem pójścia dziecka do żydowskiej szkoły. Trzyletniego chłopca strzyże się, stawia przy pulpicie w synagodze, a następnie prowadzi do szkoły, gdzie jego rodzice rozdają wino i słodycze, aby w przyszłości "Tora była również słodka w jego ustach". Ten zwyczaj zachował się do współczesnych czasów.

W wigilię Szawuot ortodoksyjni Żydzi studiują Torę przez całą noc. Jest to czytanie o otrzymaniu Tory na górze Synaj. Gdy odczytujący dochodzi do miejsca nadania dziesięciu przykazań, wszyscy mężczyźni wstają.

W synagodze pierwszego dnia czyta się Dziesięć Przykazań, otrzymanych przez Mojżesza na górze Synaj. Czyta się również Księgę Rut, gdyż lojalność Ruty jest symbolem lojalności Izraela wobec Tory. Synagogi są wówczas przystrojone zielenią i kwiatami. W domach jada się potrawy z mleka i miodu, ponieważ prawo nakazujące ofiarowanie pierwszych owoców występuje w 2 Mojżeszowej w powiązaniu z prawem dotyczącym mleka.

      We współczesnych czasach, w Święto Szawuot często odbywają się uroczystości bar micwy, czyli przyjęcia 13-letnich chłopców do grona wiernych w synagodze, oraz bat micwy dla dziewcząt. W Izraelu jest to dzień zawierania małżeństw. Tego dnia odbywa się wiele uroczystości.

      Fragment modlitwy odmawianej w Święto Szawuot:
"(...) Pochwalonyś Ty, Wiekuisty, Boże nasz, Królu wszechświata, który wybrałeś nas spośród wszystkich narodów i wyniosłeś nas nad wszystkie języki i poświęciłeś nas przykazaniami Swymi. I nadałeś nam, Wiekuisty, Boże nasz, w miłości, uroczystości na radość, święta i pewne pory na uciechy, dzień ten Święta Tygodni, porę nadania Zakonu naszego, zwołanie święte (...) Pamiętaj o nas, Wiekuisty, Boże nasz, w dniu tym ku dobremu i obdarz nas w nim błogosławieństwem i dopomóż nam w nim do życia. A słowem zbawienia i miłosierdzia osłoń nas i bądź nam łaskawym, i zmiłuj się nad nami i zbaw nas, gdyż do Ciebie zwrócone są oczy nasze, gdyż Bogiem, Królem litościwym i miłosiernym jesteś Ty."

      "Haftora" na Święto Szawuot:
dzień pierwszy - 2 Mojż. 19,20; 4 Mojż. 28:26-31; Ez. 1:1-28; 3:12.
dzień drugi - 5 Mojż. 15:19-16:17; 4 Mojż. 28:26-31; Hab. 2:20-3:19.