Nie licząc apostoła Jana, Pan użył Jana Wessela do podania najważniejszych prawd okresu między żniwami. Są to następujące fundamentalne doktryny:
      1. Biblia jest wyłącznym źródłem oraz regułą wiary i praktyki;
      2. Wyłącznie Jezus jest głową Kościoła;
      3. Usprawiedliwienie jest tylko z wiary;
      4. Tylko prawdziwie poświęceni są kapłanami Boga;
      5. Chleb i wino w wieczerzy Pańskiej symbolizują człowieczeństwo oraz życie Chrystusa, głowy i ciała, oddane na śmierć za świat;
      6. Niewybrana część rodzaju ludzkiego czeka próba w przyszłości;
      7. Nadzieją Kościoła jest współdziedzictwo z Chrystusem w Królestwie.

Miejscem urodzenia Wessela jest Groningen w Holandii. Chodził on do szkoły w Zwolle, gdzie spotkał Tomasza a Kempis ("O naśladowaniu Chrystusa") z sąsiedniego klasztoru na górze św. Agnieszki. Opowiada się historię, że kiedy Tomasz wskazał mu Najświętszą Panią, Wessel odpowiedział: "Ojcze, dlaczego raczej nie wskazałeś mi na Chrystusa, który wzywa do siebie wszystkich obciążonych?"

Wessel był jednym z najzdolniejszych uczonych okresu między żniwami, a jego charakter był pełen miłości i pokornej uprzejmości. Kiedy papież Sykstus IV, jego były uczeń, pragnął zrobić mu prezent, Wessel poprosił o hebrajski lub grecki manuskrypt Biblii z Watykanu. Papież zaśmiał się szyderczo i powiedział: "Dlaczego nie poprosiłeś o biskupstwo, ty głupcze?" Wessel odpowiedział: "Ponieważ go nie potrzebuję". Zdolności Wessela w harmonizowaniu pozornych sprzeczności w Biblii zyskały mu przydomek "mistrza sprzeczności", a jego bliscy znajomi nazywali go "światłością świata".
  Jego służba przez pisma, kazania, nauczanie i rozmowy nie miały sobie równych za jego dni. Kiedy Luter sam stał się znanym na cały świat reformatorem, przyznawał, że między nim a Wesselem istnieje takie duchowe pokrewieństwo, że wydawało mu się, iż świat na pewno będzie przypuszczał, że jego własne poglądy miały swój początek u Wessela. Jego szacunek dla Wessela był tak wielki, iż był pierwszym, który wydał zbiór jego pism.

Chociaż nie był tego świadomy, Wessel stał u progu reformacji. Inkwizycja, zawsze gorliwie wyszukująca reformatorów, usiłowała pozbawić go życia, gdy nauczał w Bazylei w Szwajcarii, tak więc musiał uciekać do Holandii, gdzie w poczuciu bezpieczeństwa owocnie spędził swoje ostatnie lata. Tam, w miejscu swych narodzin, Wessel został pochowany. Jego ostatnie słowa brzmiały: "Nie znam nikogo oprócz Jezusa, Ukrzyżowanego".

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 479.